“De wereld heeft mij zo klein gekregen dat ik in mijn pen kroop”

Bekvegter

Wanneer men mij vraagt naar een biografie, is het eerste wat ik vermeld het feit dat ik daar eigenlijk niet van hou. Want vaak draait zo’n bio uit op een opsomming van behaalde poëzieprijzen. En daar gaat het niet om. Het gaat om de inhoud. Daarom probeer ik teksten te schrijven over de voor mij relevante onderwerpen zoals politiek, sociale ongelijkheid, racisme, kortom over de uitwassen van onze gezellige samenleving.

Ik heb niks met klassieke poëzie, maar ben sterk beïnvloed door de Franse rap waarin ik me 20 jaar heb verdiept.

En toen ik in 2012 slam poetry leerde kennen, vielen alle puzzelstukjes op hun plaats. Slam bleek het ideale medium om de liefde voor taal te combineren met de dorst naar poëtisch gekaderde straatwijshedenen dehonger naar geëngageerde thematiek. Bovendien liet het mij toe om ongeremd in het openbaar mijn cynisme te spuien. En ik combineerde mijn nieuwe liefde, slam poetry, met mijn oude vlam, graffiti.

Ik slam niet om mijn naam op affiches te zien prijken, ik slam om mensen iets te vertellen. Over vergeten geschiedenis en onbezongen helden. Over ergernis en tristesse. Ik voer de luisteraar militante teksten op een bedje van woordspelingen en metaforen. En blijkbaar gaan ook de zogenaamde “moeilijke thema’s” er op die manier in als zoete broodjes.

Er werd reeds geBekvegt voor of in samenwerking met: het Gents collectief Slambacht; projecten zoals Word Wa(a)r; bijna elk woordkunstpodium in België, van stakerspiketten over het Belgisch Kampioenschap Poetry Slam tot Z.M. Koning Filip; Mensen Zeggen Dingen, Woorden Worden Zinnen en House of Poets in Nederland; Tuin van Digters in Zuid-Afrika…

Bekvegter

---

Une biographie est souvent basée sur une liste de prix de poésie obtenus. Ce n’est pas de ça dont il s’agit dans mon travail. Je veux du contenu. J’écris des textes sur des sujets qui me préoccupent, la politique, l’inégalité sociale, le racisme, en bref : les dérives de notre société.

Je suis loin de la poésie classique, mes influences se trouvent dans le rap français que j’écoute depuis vingt ans.

Quand j’ai découvert le slam en 2012, tout a fait sens. Le slam s’est avéré être le media idéal pour combiner mon amour du langage, ma soif de la sagesse de la rue, ma faim d’engagement. Le slam m’a permis en outre d’exprimer spontanément un certain cynisme en public. Et j’ai mêlé mon nouvel amour, le slam, avec une vieille lubie : le graffiti. Je veux dire des choses aux gens. Parler d’histoire oubliée et de héros méconnus. De contrariété et de tristesse. »

Bekvegter